Er was een tijd dat men rustig naar een voetbalwedstrijd ging. Sportiviteit, verdraagzaamheid en respect was toen vanzelfsprekend. Het beste elftal won en de slechtste verloor en na afloop gingen de fans van beide partijen broederlijk en vriendschappelijk het stadion uit. Natuurlijk: men had wel eens kritiek op de beslissing van de scheidsrechter of men stoorde zich wel eens aan een overdreven uitlating van een ander, maar daar bleef het dan vaak wel bij.
De laatste jaren zien we dat er steeds meer agressie en geweld zichtbaar is bij het voetbal. Het aantal scheldpartijen, vernielingen en letselschades nemen gigantisch toe. Ook het afsteken van vuurwerk, het laten horen van oerwoudgeluiden, het gooien van voorwerpen en/of vloeistoffen en kwetsende of opruiende spandoeken die getoond of opgehangen worden zorgen voor opruiing en uitlokking van agressie. En dit verschijnsel is niet uniek voor Nederland. Het lijkt erop dat sommige voetbalfans, en laten we eerlijk zijn, het gaat slechts om een kleine groep, die de vrijheid aan normen, waarden en regels niet (meer) kennen en dan de grenzen van het toelaatbare gaan opzoeken. Is er geen duidelijkheid en sociale controle, dan kunnen bepaalde mensen over de schreef gaan en gaandeweg hun eigen wetten en regels gaan bepalen. Binnen een groep van fans kunnen zij zich een held gaan voelen. Als het negatieve gedrag getolereerd en niet gecorrigeerd wordt, kan de durf om nog verder te gaan in het negatieve gedrag zelfs versterkt worden. Volgt er geen correctie van het negatieve gedrag dan kunnen anderen dit gedrag sneller overnemen omdat mensen, zeker in een grote groep waar de anonimiteit groter is, gemakkelijk kopieergedrag laten zien om aanzien in de groep te krijgen.
De afgelopen jaren zijn er zeker wel pogingen gedaan om de agressie en het geweld in te dammen, maar duidelijk is wel dat we hierin met z’n allen te zacht opgetreden hebben. Vaak om de lieve vrede te bewaren of omdat we het lef niet hadden om harder op te treden. En toch moeten we meer doen om duidelijker grenzen te stellen en eenduidige consequenties te verbinden aan negatief gedrag. Iedereen die zich schuldig maakt moet weten dat er een grote pakkans is met strenge maatregelen. Kortom een lik op stuk beleid met ID-controles, preventief fouilleren, stadionverboden, boetes en uitsluitingen. Ook zouden kwaad willenden binnen een groep meer aangesproken moeten worden op ordeverstorend gedrag. Alleen dan kunnen we er voor zorgen dat voetbal sportief en leuk blijft. Samen genieten, juichen en af en toe huilen als het even tegen zit.
