In onze maatschappij worden mensen als Harold, die keihard werken, vaak over het hoofd gezien. Dag in dag uit worstelen ze door een werkweek van 40 uur om er vervolgens achter te komen dat hun inspanningen amper erkenning krijgen. Harold, die zich heeft toegewijd aan zijn werk in de fabriek, verdient ongeveer 2300 euro netto per maand. Dit klinkt misschien redelijk, maar in werkelijkheid is het net genoeg om rond te komen. Dit wordt extra duidelijk als hij ontdekt dat zijn buurvrouw, die om medische redenen niet hoeft te werken, elke maand 2500 euro netto ontvangt via uitkeringen en toeslagen. Ja, dat lees je goed: 200 euro meer dan Harold, zonder dat ze hiervoor hoeft te werken.
Stel je voor dat je elke dag vroeg opstaat, je werkkleding aandoet en de machines in de fabriek start. De klok lijkt ongenadig langzaam te lopen terwijl je de producten van die dag controleert en inpakt. Zweetdruppels glijden over je voorhoofd, maar je weet dat je aan het eind van de maand betaalt krijgt voor je harde werk. Totdat je op een avond met een drankje in je hand hoort dat je buurvrouw, die haar dagen doorbrengt in rust, meer ontvangt dan jij. Waar is de rechtvaardigheid? Heb jij je ooit afgevraagd of ons systeem van sociale zekerheid, dat bedoeld is om te helpen, misschien de beloningen beter moet afstellen?
De vraag is dan ook waarom we een systeem ondersteunen dat deze scheve verhoudingen in stand houdt. Moeten mensen niet beloond worden naar de inspanning die ze leveren? Het is belangrijk dat alleenstaande ouders en mensen met een gezondheidsbeperking ondersteuning krijgen, maar als dit betekent dat harde werkers als Harold uitgeput raken, klopt het niet. Ons socialezekerheidssysteem zou een vangnet moeten zijn, maar het vangt soms de verkeerde op. Terwijl mensen zoals Harold vol trots elke dag opstaan om bij te dragen aan de samenleving.
Zou dit niet een demotiverend effect hebben op mensen zoals Harold om door te werken? Waarom zou hij zich 40 uur per week uitsloven als hij in feite beter af is wanneer hij besluit het systeem naar zijn hand te zetten? Het is geen onredelijke gedachte, en precies daarom moet ons huidige systeem kritisch bekeken worden. Het lijkt erop dat we de mensen die hun plicht doen benadelen en degenen die niet werken belonen. Dit is geen toekomstbestendig systeem.
Het is duidelijk dat er iets moet veranderen. Het gaat om rechtvaardigheid en respect voor mensen die elke dag opnieuw hun steentje bijdragen. Moet Harold door blijven ploeteren en hopen dat verandering komt? Of is het tijd om echt voor eerlijkheid en gelijke kansen te zorgen? De keuze ligt bij ons, maar hebben we het lef om te kiezen voor een eerlijk systeem dat inspanning beloont? Wat denk jij, moet het systeem veranderen of moet Harold dit accepteren als de realiteit in Nederland vandaag?