Online barstte de boel los na een opvallende uitspraak van Jan (48), eigenaar van een succesvol en stijlvol restaurant. In een tijd waarin ‘jezelf kunnen zijn’ de norm is, kiest hij er juist voor om te prikken: mensen met tatoeages hoeven bij hem niet te reageren op een baan. Punt.
En nee, dat ligt niet aan je cv of je motivatie.
“Tatoeages zijn niet chique”
Jan draait al jaren mee aan de top van de horeca. Zijn zaak staat bekend om strak opgemaakte borden, glaswerk dat blinkt en personeel dat volgens hem “verzorgd en tijdloos” oogt. En precies daar schuurt het.
“Tatoeages passen gewoon niet bij de uitstraling die ik nastreef,” zegt hij zonder omhaal. “Ik vind het ordinair. Mijn gasten betalen voor een avond klasse. Dat begint bij wat er op het bord ligt, maar net zo goed bij wie het komt brengen.”
Volgens Jan is het niet persoonlijk bedoeld. Hij wil simpelweg een bepaald plaatje neerzetten. “Zoals sommige clubs sneakers weren, zo wil ik geen zichtbare tatoeages.”
Gaat dit te ver of is het ondernemersvrijheid?
Zijn woorden zorgen voor stevige reacties. Op sociale media wordt hij bestempeld als ouderwets, elitair en discriminerend. Kritiek klinkt dat het “knettergek” is dat uiterlijk zwaarder zou wegen dan talent of inzet.
“Alsof een tattoo je minder professioneel zou maken,” schrijft iemand boos.
“Dit is gewoon discriminatie in een nette verpakking,” reageert een ander.
Jan blijft echter onverstoorbaar. “Ik discrimineer niemand. Ik kies wie past bij mijn concept. Dat is mijn recht als ondernemer.”
“Mijn tent draait als een trein”
Wat het debat extra aanwakkert: Jan boert goed. Het restaurant zit vol, de reviews zijn lovend en hij hoeft niet te trekken aan klandizie. Volgens hem bewijst dat dat zijn strategie werkt.
“Als je hier binnenstapt, weet je wat je kunt verwachten. Rust, luxe en geen afleiding. Zichtbare tatoeages passen daar voor mij niet bij. Klaar.”
Gemengde reacties
Opvallend genoeg staat niet iedereen lijnrecht tegenover Jan. Er zijn ook mensen die hem juist steunen.
“Zijn zaak, zijn regels,” klinkt het.
“Waarom mag iedereen alles eisen, behalve een ondernemer?”
Toch overheerst vooral boosheid. In een tijd waarin tatoeages allang mainstream zijn, voelt Jans standpunt voor veel mensen als een stap terug.
De hamvraag
Is dit ouderwets denken dat niet meer past bij 2025?
Of zegt Jan gewoon hardop wat anderen fluisteren, maar niet durven uitspreken?
Eén ding staat vast: met één zin over tatoeages manoeuvreerde Jan zichzelf midden in een felle discussie — en online zal het nog wel even doorsudderen.