Waarom zit je hond uitgerekend nu zoveel te krabben?
Voor veel mensen staan winteravonden gelijk aan bankhangen onder een plaid, met een hond die loom ligt te snurken. En dan dat bekende ritme uit de mand: krab-krab-krab. Zo vertrouwd dat je het bijna wegfiltert. Toch blijft de vraag: krabt je hond uit gewoonte, of zit er iets achter wat je niet wilt missen? Rond de feestdagen, met dalende temperaturen en de verwarming die continu blaast, kunnen de oorzaken verschuiven van onschuldig gepriegel naar signalen om serieus te nemen. Kun je rustig je kussen opzoeken, of is het moment aangebroken om beter te kijken en luisteren?
Wanneer wordt krabben echt een punt van aandacht?
Krabben is net zo normaal als snuffelen of een gaap. Pas als het terug blijft komen of dwangmatig oogt, is het tijd om scherp te zijn. Een hond die constant aan zijn staart knabbelt of fanatiek achter de oren zit, maakt geen onschuldig achtergrondgeluid meer. Dat verdient een check.
Signalen dat het niet meer normaal is
Let op rode, geïrriteerde huid, haaruitval, wondjes of korstvorming. Ook gedrag zegt veel: trekt je hond zich terug, bromt hij als je hem aanraakt of staat hij zichtbaar strak van de spanning, dan speelt er vaak meer dan verveling. Krabben dat zo vaak of zo fel is dat slapen of het dagritme eronder lijdt, wijst meestal op lichamelijke misère.
Gewoon krabben of toch een probleem
Een keer krabben na een bosrit of knuffelsessie is geen ramp. Het gaat om context, duur en ontwikkeling. Wordt krabben de soundtrack in huis of zie je huidsporen, dan is extra alertheid slim. Zeker bij dunner wordende vacht, korstjes of duidelijke hotspots. Het draait dus minder om dát er gekrabd wordt, en meer om hoe vaak en hoe heftig.
Parasieten en schimmels: kleine indringers, grote jeuk
De vaste boosdoeners zijn vaak parasieten. Vlooien, teken en luizen houden geen winterslaap en genieten van een warm huis. Tel daar schimmels bij op, zoals ringworm, en mijten zoals schurft en demodex, en je hebt een recept voor jeuk. Ga vacht en huid nauwkeurig langs, ook de oren en tussen de tenen, en kam regelmatig met een fijne vlooienkam om ongewenste gasten snel te betrappen.
Allergieën, omgeving en stille oorzaken
Geen kruipend gespuis gevonden? Dan is een allergie een logische volgende stap om aan te denken. Overgevoeligheid voor voer (nieuwe brok of feestelijke snacks), een reactie op pollen of huisstofmijt, of irritatie door een nieuw schoonmaakmiddel of zelfs die vers opgetuigde kerstboom: het kan allemaal. De winter helpt niet mee: droge verwarmingslucht laat de huid uitdrogen en de korte dagen gooien routines om. Beweegt je hond minder of is hij onrustiger, dan kan krabben sneller doorschieten naar dwang. Soms speelt er iets diepers, zoals een hormonale of immuunaandoening die niet direct in het oog springt.
Wat kun je thuis aanpakken voordat je de dierenarts inschakelt?
Geen paniek en laat de wilde zelfdiagnoses achterwege. Begin bij de basis. Kijk de huid en vacht rustig en grondig na, inclusief oren en pootjes. Borstel wat vaker om losse haren en prikkelende rommeltjes te verwijderen. Check of je parasietenpreventie up-to-date is, óók in de winter. Was hoezen en dekens regelmatig op hoge temperatuur en laat ze goed drogen en luchten. Was je hond niet te vaak; als het moet, gebruik een milde shampoo die voor honden bedoeld is. Noteer wanneer de jeuk oplaait: na het eten, na buiten zijn, juist ’s avonds? Zulke info helpt enorm bij het vinden van de oorzaak.
Wanneer bel je de dierenarts?
Neemt het krabben toe ondanks je aanpak, of zie je korstjes, kale plekken, overdreven likken, sloomheid of duidelijke stemmingswisselingen, maak dan een afspraak. Maakt je hond zichzelf kapot of verandert zijn gedrag duidelijk, wacht dan niet. Een snelle, gerichte diagnose voorkomt veel ellende. Bepaalde huidproblemen en hardnekkige allergieën vragen om maatwerk, zeker in het koude seizoen wanneer weerstand en humeur wat lager kunnen zijn.
Tot slot: afrekenen met krab-mythes
Af en toe krabben hoort erbij. Maar wordt het vaker, heviger of gaat het samen met huid- of gedragsveranderingen, dan is opletten de beste keuze. Of het nu om parasieten, allergie, stress of een huidaandoening gaat: achter schijnbaar onschuldig gekrab schuilt vaak een echte trigger. Observeer, pak thuis op wat je kunt en schakel je dierenarts in als dat nodig is. Zo kom je samen relaxt de winter door, zonder dat het getik en gepeuter je gezellige avonden overneemt.