Na decennia bikkelen op de bouwplaats ontdekte Johan (70) dat zijn geluk niet in Nederland lag, maar juist ver weg. In Thailand voelt de liefde voor hem nog echt en ongekunsteld aan—iets wat hij hier is kwijtgeraakt.
Van het bouwterrein naar een leven over de grens
Johan stond veertig jaar in de bouw, altijd met z’n handen en met heel zijn hart. “Ik draaide nergens mijn hand voor om,” zegt hij trots. “Ik heb letterlijk meegebouwd aan Nederland. Toen ik met pensioen ging, dacht ik: nu is het mijn beurt om te genieten.”
In het begin genoot hij van de rust thuis, maar het werd al snel té stil. Zijn huwelijk met Anne – zijn jeugdliefde – liep na dertig jaar op de klippen. “We waren simpelweg uit elkaar gegroeid,” vertelt hij. “Anne is een lieve vrouw, maar we zaten niet meer op dezelfde golflengte. Alles draaide om eerlijkheid en verdeling. Op den duur voelde het meer als een vergadering dan als een relatie.”
De eerste keer Thailand
Op advies van een vriend boekte Johan een ticket naar Thailand. “Hij zei: ‘Ga eens wat anders zien, joh.’ En hij had gelijk. Toen ik daar landde, viel de last van me af. Mensen lachen je toe, het eten is top, de zon doet de rest. Je voelt je meteen welkom.”
Tijdens zijn derde verblijf leerde hij Lek, een 48-jarige vrouw die in een klein eettentje werkte, kennen. “Die lach van haar kon je niet missen,” zegt Johan. “We raakten aan de praat en het was alsof we elkaar al jaren kenden. Geen gedoe, geen afstand—alleen warmte.”
In Nederland lijkt alles 50/50 te moeten
Na zijn scheiding was het in Nederland lastig om een nieuwe relatie te vinden. “Vrouwen willen hier hun eigen boontjes doppen, dat snap ik. Maar het voelt alsof het is doorgeslagen. Alles moet precies half-half. Liefde is een rekensommetje geworden.”
Volgens Johan ligt dat niet aan vrouwen, maar aan hoe de samenleving veranderd is. “Mannen mogen geen mannen meer zijn, en vrouwen geen vrouwen. Klinkt ouderwets, maar zo ervaar ik het.”
Hij benadrukt dat hij geen volgzame partner zoekt. “Dat is een misverstand. Ik wil iemand die met plezier zorgt, kookt en samen dingen doet, omdat ze dat graag doet—niet omdat het moet. In Thailand is dat nog normaal. Daar draait het om verbondenheid.”
Relatie op afstand
Johan en Lek zien elkaar een paar keer per jaar. “Dan woon ik een paar maanden bij haar in het dorp,” vertelt hij. “Ze heeft een bescheiden huisje; we koken samen, maken wandelingen en lachen veel. Het leven is er simpeler. Hier is alles duur en gehaast; daar heb je nog tijd.”
Zijn kinderen moesten wennen aan zijn nieuwe liefde. “In het begin vonden ze het vreemd en dachten ze dat ze op mijn geld uit was. Maar toen ze haar ontmoetten en zagen hoe ze met me omgaat, snapten ze het beter. Ze zien dat ik gelukkig ben.”
Daar voel ik me weer echt man
Johan wil blijven pendelen tussen Nederland en Thailand. “Met mijn pensioen kan ik daar prima rondkomen. En als ik hier ben, zie ik mijn kleinkinderen. Voor mij is dat de ideale mix.”
Hij kijkt even voor zich uit en zegt dan zacht: “Weet je wat het is? In Thailand voel ik me weer echt man—gewaardeerd om wie ik ben, niet om wat ik verdien of doe. En dat gevoel is onbetaalbaar.”
Iedereen gaat op zijn eigen manier op zoek naar geluk
Johan weet dat zijn kijk niet ieders smaak is. “De één vindt me ouderwets, de ander noemt het naïef. Maar ik heb geleerd niet te leven naar wat anderen vinden. Iedereen jaagt z’n eigen geluk na. Dat van mij heb ik gevonden, ook al is het aan de andere kant van de wereld.”