“Hoe moeilijk kan het zijn om één goede vegan optie te verzinnen?” zegt Sterre (28) terwijl ze aan haar havercappuccino nipt. Ze eet al vijf jaar volledig plantaardig en noemt zichzelf “niet fanatiek, gewoon bewust”. Toch baalt ze enorm van hoe veel restaurants met vegan gasten omgaan.
Uit eten met vrienden eindigt vaak in een domper
Sterre is dol op uit eten gaan. Nieuwe smaken ontdekken, gezellig lang tafelen met vrienden – dat hoort bij haar sociale leven. Maar iedere keer moet ze vooraf bellen, hopen dat er iets geregeld kan worden, of genoegen nemen met een salade zonder dressing. “Dan geniet iedereen van een driegangenmenu en ik krijg een bord droge groente. Dat voelt niet als uit eten, maar als overleven.”
“Vegan is al lang voorbij de hype”
Wat haar het meest frustreert, is dat restaurants doen alsof plantaardig eten iets vreemds is. “Het is 2025. Vegan is allang niet meer het speeltje van hipsters in Amsterdam. Steeds meer mensen kiezen ervoor – vanwege dierenwelzijn, gezondheid of het klimaat. Waarom blijft de horeca dan zo achter?”
Ze wil dat het wettelijk wordt vastgelegd
Sterre vindt dat het tijd is voor duidelijke regels. “Als een restaurant allergenen moet aangeven en verplicht aan voedselveiligheid voldoet, waarom dan geen vegan opties?” Ze pleit voor een wet die elk restaurant verplicht om minstens één volwaardig plantaardig gerecht op de kaart te zetten. “Niet als noodoplossing, maar als vanzelfsprekend onderdeel van het menu.”
Klaar met ‘ik maak wel iets voor je’
Steeds moeten vragen of de kok “iets kan improviseren” voelt voor haar vernederend. “Dan krijg ik een hoopje couscous met wat gegrilde paprika. Dat is geen gerecht, dat is een verdwaald bijgerecht. Vegan koken is allang niet ingewikkeld. Kijk naar de supermarkten: daar lukt het toch ook?”
Restaurants zitten vast in het verleden
Ze ziet het als gemakzucht. “De horeca blijft hangen in vlees, vis en zuivel. Punt. Terwijl de wereld verandert. ‘Er is geen vraag’ kun je echt niet meer zeggen. Die is er wél – ze kijken gewoon niet goed.” Volgens haar verliezen zaken die niet meebewegen uiteindelijk klanten. “Mensen willen inclusieve keuzes. Wie dat niet snapt, loopt achter.”
Een gerecht waar iedereen wat aan heeft
Sterre benadrukt dat haar idee verder gaat dan alleen haar eigen bord. “Een vegan gerecht is ook handig voor vegetariërs, voor mensen met lactose-intolerantie, of voor wie gewoon lichter wil eten. Met één goed doordachte optie maak je zoveel mensen blij. Waarom zou je dat laten?”
Gelijke kansen aan tafel
Voor Sterre draait het om gelijkwaardigheid. “Als ik met vrienden uit eten ga, wil ik niet degene zijn die zich telkens moet aanpassen. Ik wil zonder gedoe iets van de kaart kunnen kiezen. Iedereen hoort zich welkom te voelen – ook als je geen dieren wilt eten.”
“Tijd dat er iets verandert”
Ze vindt dat de overheid mag helpen om die omslag te maken. “Geef subsidies aan restaurants die serieuze plantaardige gerechten ontwikkelen. Of stel gewoon duidelijke regels op. We hebben voor van alles wetten, dus waarom niet voor eten dat goed is voor mens, dier en planeet?”
Wat vind jij?
Moeten restaurants verplicht worden om vegan gerechten aan te bieden, zoals Sterre voorstelt? Of gaat dat te ver en moet die keuze bij de ondernemer liggen? Misschien raakt ze een groter punt: eten is niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk.
En terwijl er nog volop over smaak wordt gediscussieerd, stelt Sterre één simpele vraag:
“Waarom zou mijn recht op lekker eten kleiner zijn, alleen omdat ik geen dieren wil eten?”