Waarom je dit verhaal wilt doorvertellen
Wonen met iemand die op elke euro kauwt, kan je behoorlijk op de zenuwen werken. Tuurlijk, iedereen mag doen met z’n geld wat hij wil, maar in een relatie draait het om geven en nemen. Juist daarom is dit verhaal zo herkenbaar én zo vermakelijk. Of het waargebeurd is of briljant verzonnen, geen idee—ik stuitte erop en zat hardop te lachen. De clou is zó gevat dat ik ’m niet voor mezelf kon houden. En eerlijk is eerlijk: plezier wordt alleen maar groter als je het deelt.
Een leven lang hamsteren, geen euro te veel
Het gaat over een man die zijn hele leven keihard werkte en werkelijk elke munt opzijlegde. Hij spaarde alsof er geen morgen bestond en was absurd zuinig. In zijn wereld stond geld boven alles. Niet uitgeven, wél stapelen—dat was zijn credo. Familie, vrienden, lol maken? Best, maar geld kwam altijd eerst. Je kunt je wel voorstellen dat dat in een huwelijk regelmatig botste.
Zijn opmerkelijke laatste verzoek
Op een dag werd hij ernstig ziek. De artsen waren duidelijk: het einde kwam dichterbij. Nauwelijks had hij dat gehoord of hij riep zijn vrouw erbij. Of ze hem één ding wilde beloven voor als hij er niet meer zou zijn. Zijn wens: dat álle euro’s die hij had bijeengespaard, met hem mee het graf in zouden gaan. Hij wilde zijn vermogen meenemen naar het hiernamaals, zei hij. Zij knikte en zei ja. Een belofte die haar, zo wist ze, als weduwe berooid kon achterlaten. Maar ze hield voet bij stuk: afspraak is afspraak—en, zoals ze zelf zei, ze was eerlijk en loog niet.
De dag van de begrafenis
Toen was het zover. In de kleine dorpskerk stond de kist. Hij lag er verzorgd bij; zij zat, in het zwart, op de voorste rij. Aan het einde van de dienst wilden de uitvaartmedewerkers de kist sluiten. Op dat moment stond ze rustig op: wacht even. Ze had een stevige schoenendoos bij zich, liep naar de kist en legde de doos er heel zorgvuldig in. Daarna ging de kist dicht en werd hij weggereden.
Wat zat er in die schoenendoos?
Haar vriendin naast haar had alles gezien en boog zich verbaasd naar haar toe. Wat was dat voor schoenendoos? De vrouw zei dat ze haar man had gegeven wat hij had gevraagd. Hij wilde met zijn geld begraven worden, dus dat had ze geregeld. De vriendin sperde haar ogen open. Ben je helemaal gek? fluisterde ze bijna roepend. Heb je zijn hele vermogen de grond in laten zakken?
Belofte gehouden, maar met een slimme twist
De weduwe bleef kalm. Ze had haar woord gegeven en ze loog niet. Ze had beloofd dat zijn geld met hem mee zou gaan, en dat had ze ook gedaan. De vriendin snapte er nog steeds niets van. Hoe kreeg je al dat geld in hemelsnaam in een schoenendoos? vroeg ze. Hij had toch een enorm bedrag gespaard? De vrouw glimlachte en haalde haar schouders op. Dat was inderdaad even puzzelen, zei ze. Dus ik heb alles op mijn rekening gestort en hem een cheque uitgeschreven. Die ligt nu keurig bij hem in de kist.
De clou met een knipoog
En daarmee was het geregeld. De man kreeg precies wat hij wilde: zijn complete vermogen ging met hem mee de kist in—alleen dan op een papiertje dat in het hiernamaals vast prima te verzilveren is. Zij hield haar belofte zonder haar eigen toekomst weg te gooien. Waar of niet, maakt me niets uit; het is in elk geval een heerlijke reminder dat trouw blijven aan je woord en slim handelen prima samen kunnen gaan. En dat een vleugje humor soms de elegantste revanche is.