Herman, een man van 87 jaar, woont in een rustige flat en geniet van de zon terwijl hij naar de drukte buiten staart. Toch voelt hij een intense droefheid door het gemis van zijn familie.
Vroeger waren de momenten vol vreugde – verjaardagen en samenkomen met familie – nu pijnlijk voor Herman. “Ik krijg geen uitnodigingen meer voor verjaardagen, zelfs mijn kinderen vergeten me,” zucht hij. Dit gevoel van vergeten zijn, is iets waar veel ouderen mee kampen.
Herman heeft vier kinderen, zeven kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind. Maar vaak voelt hij zich erg alleen, vooral tijdens gelegenheden die ooit zo speciaal waren. “We vierden alles samen, elke verjaardag was een kans om samen te komen,” mijmert hij. Tegenwoordig hoort hij vaak pas achteraf over de feestjes.
De pijn om buitengesloten te zijn is zwaar voor Herman, maar het gevoel van onzichtbaarheid raakt hem het meest. Mompelend zegt hij, “Ze denken dat oude mensen saai zijn, dus word ik niet gevraagd.” Veel ouderen voelen dit vooral als er jongeren in de buurt zijn. Ze denken dat hun aanwezigheid niet gewenst is.
De maatschappelijke isolatie van ouderen
Herman heeft het gevoel dat jongeren hem als een last zien. “Ze denken dat we alleen maar de boel vertragen,” legt hij uit. Deze isolatie is niet alleen iets dat hij voelt. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de Nederlanders boven de 75 aangeeft zich eenzaam te voelen, vooral op speciale momenten zoals verjaardagen.
Herman’s verhaal benadrukt hoe essentieel het is om ouderen erbij te betrekken. Zijn verjaardagen zijn nauwelijks nog een gebeurtenis, wat hem erg raakt. “Vroeger kwamen de kinderen langs, zongen voor me en ik maakte een taart.” Op zijn 85ste verjaardag kwam alleen zijn buurman langs.
Dit laat zien hoe belangrijk het is om ouderen zoals Herman meer bij familiebijeenkomsten te betrekken. Het hoeft niet groots te zijn; ouderen het gevoel geven dat ze erbij horen is al genoeg. Door ze uit te nodigen en erbij te betrekken kunnen hun eigenwaarde en verbondenheid sterk toenemen.
Herman hoopt dat zijn verhaal anderen aanmoedigt om ouderen in hun leven meer te betrekken. “Vergeet ons niet,” zegt hij. “Wij ouderen hebben zoveel te delen en willen nog steeds deel uitmaken van het leven van diegenen van wie we houden.”
Zijn verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het is aandacht te besteden aan ouderen, vooral tijdens samenwerkingsmomenten zoals verjaardagen. Het is makkelijk te denken dat ze minder interesse hebben, maar vaak willen ze juist betrokken zijn en gewaardeerd worden.
Met een emotionele toon zegt Herman: “Ik wil gewoon dat ze weten dat ik er ben. Dat ik nog steeds hun vader en grootvader ben en van ze hou, ongeacht mijn leeftijd.”
Dus, bij het plannen van een familiebijeenkomst, vergeet niet de ouderen uit te nodigen. Hun aanwezigheid kan niet alleen het feest opfleuren, maar ze ook het gevoel geven geliefd en belangrijk te zijn – een gevoel dat iedereen verdient.
