Caroline (58) ziet zichzelf niet als links of rechts. “Ik hang ergens in het midden,” zegt ze. “Ik kies niet voor een logo, ik kies voor logisch nadenken.” Volgens haar loopt Nederland vast in etiketten, terwijl juist samenwerken de weg vooruit is.
Ze is het spuugzat om te zien hoe partijen elkaar blijven bestoken. “Iedereen zendt, niemand vangt iets op,” zegt ze scherp. “Het lijkt wel een kleuterklasje. De één wil niet met de ander spelen omdat die een ander kleurtje shirt draagt.”
“Politiek is geen kinderhoek”
Volgens Caroline is de Haagse arena verworden tot een podium voor gekrenkte ego’s. “Het draait niet meer om oplossingen, maar om wie het hardste decibellen maakt.” Debatten kijkt ze met samengeknepen tenen. “Ze spreken niet mét elkaar, maar óver elkaar. En dan ook nog met dedain.”
Ze vindt het bizar dat partijen samenwerking afslaan om ideologische verschillen. “Links, rechts, wat kan jou dat schelen? We wonen allemaal in hetzelfde land!” zegt ze. “Als je alleen met je eigen bubbel praat, leg je geen bruggen, dan graaf je loopgraven.”
“Het staat allemaal stil”
Caroline heeft het gevoel dat Nederland lamgeslagen is door politieke koppigheid. “Iedereen roept dat er iets moet gebeuren aan wonen, zorg, migratie, onderwijs. Maar ondertussen… helemaal niks.” Ze haalt diep adem. “Vergaderen, praten, posten, maar beleid? Vergeet het maar.”
Volgens haar komt dat doordat politici liever gelijk halen dan samen resultaat boeken. “Ze scoren liever bij hun achterban dan dat ze iets oplossen voor het land. Het is ongezond.”
Caroline vindt dat politici moeten stoppen met doen alsof toegeven verlies is. “Een compromis is geen nederlaag, het is volwassen gedrag,” zegt ze. “Elke relatie draait om geven en nemen. Waarom zou dat in de politiek anders zijn?”
Radicale nuchterheid
Caroline noemt zichzelf “radicaal redelijk”. “Ik ga ver in mijn hang naar normaal doen,” glimlacht ze. Ze wil dat de stem van het midden weer doorklinkt. “De uitersten slopen het gesprek. Links wil dat alles gratis is, rechts wil alles verbieden. En de rest mag toekijken.”
Volgens haar heeft Nederland geen nieuwe stembusgang nodig, maar een collectieve les in volwassen communiceren. “We moeten weer leren praten zonder te brullen. En luisteren zonder meteen dicht te slaan.”
“Politiek voelt als een mislukt huwelijk”
In haar ogen lijkt de Nederlandse politiek op een stel dat elkaar niet meer aanspreekt. “Ze wonen nog onder één dak, maar slapen in aparte kamers,” zegt ze. “Ze kunnen elkaar niet uitstaan, maar weten dat ze elkaar nodig hebben. Ondertussen zakt het huis in elkaar.”
Ze grijnst zuur. “We hebben ministers die niet door één deur kunnen, kamerleden die ruzie maken op X (voorheen Twitter), en burgers die dat gedrag klakkeloos nadoen. Het is een domino van domheid.”
“Het land moet gewoon bestuurd worden”
Caroline vindt dat partijen hun ego aan de kapstok moeten hangen. “Je kunt niet roepen: ‘wij praten niet met die club’, terwijl de helft van het land op die club heeft gestemd,” zegt ze. “Dat is geen principe, dat is hoogmoed.”
Voor haar is politiek geen knokpartij maar een opdracht. “Je zit er om het land te dienen, niet om jezelf te bewieroken.” Ze vindt dat elke partij, van GroenLinks tot PVV, samen verantwoordelijkheid draagt. “We leven hier met elkaar. Punt. Dan bestuur je ook samen.”
“Het midden vormt de ruggengraat”
Caroline denkt dat de toekomst van Nederland bij mensen ligt die niet in uitersten denken. “De wereld is niet zwart-wit. De waarheid zit meestal ergens ertussenin,” zegt ze. “Maar ja, grijs scoort niet op social media.”
Ze vindt dat kiezers meer druk mogen zetten op politici om samen te werken. “Hou op met stemmen op ruzieschoppers. Kies mensen die luisteren, onderhandelen en verbinden. Dáár zit de kracht.”
Wat vind jij als lezer?
Caroline is duidelijk: zonder samenwerking kom je nergens. Maar is dat haalbaar in een land vol meningen, ego’s en emoties?
Wat denk jij? Heeft Caroline gelijk dat links en rechts eindelijk samen de schouders eronder moeten zetten? Of is haar “radicale redelijkheid” te goedgelovig in een tijd waarin iedereen vasthoudt aan zijn eigen waarheid?
