De huidige wooncrisis treft vooral jonge mensen. Terwijl je als starter wanhopig zoekt naar iets betaalbaars, blijven veel ouderen in ruime huizen wonen. Michael (25) vindt dat het eerlijker kan. “Ze hebben jarenlang geprofiteerd van stijgende woningprijzen; laat ze nu wat ruimte creëren voor onze generatie.”
Een eigen huis? Voor veel jongeren niet te betalen
Michael woont nog steeds met zijn vriendin in een piepklein stadsappartement. “We tikken bijna duizend euro huur af voor 45 vierkante meter,” zucht hij. “We willen een huis met een tuin, een plek om een gezin te starten, maar dat is gewoon niet haalbaar. Alles is te duur of wordt meteen weggekaapt door beleggers.”
Net als veel twintigers en dertigers voelt Michael zich buitenspel gezet op de woningmarkt. “Onze ouders kochten met één inkomen een huis. Wij werken allebei fulltime en komen niet eens in de buurt van een hypotheek voor een eengezinswoning. Dat slaat toch nergens op?”
Ouderen blijven vaak in te ruime huizen wonen
Volgens het CBS woont bijna de helft van de 65-plussers in een woning met drie of meer slaapkamers, vaak eengezinswoningen die ooit bedoeld waren voor gezinnen met kinderen. “Veel ouderen blijven gewoon in hun oude huis,” zegt Michael. “Dat snap ik ook — het is hun thuis, vol herinneringen. Maar ondertussen zitten wij met z’n vijven in een appartement van 60 vierkante meter. Er wringt iets.”
Michael vindt dat er meer prikkels moeten komen om kleiner te gaan wonen. “Niet dwingen, maar wel helpen. Geef ze voorrang op kleinere, gelijkvloerse woningen en steun bij verhuiskosten. Dan komt de doorstroming vanzelf op gang.”
De woningmarkt zit muurvast
Deskundigen noemen het een klassiek doorschuifprobleem. Omdat ouderen in hun ruime huizen blijven wonen, komen er minder woningen vrij voor jonge gezinnen, die daardoor weer langer in starterswoningen blijven hangen. Het gevolg: de hele keten slibt dicht.
“Er wordt nu vooral ingezet op nieuwbouw,” zegt Michael. “Maar dat gaat traag. Het duurt jaren voordat er iets staat, en dan zijn het vaak nog dure koopappartementen. Terwijl er duizenden bestaande woningen zijn die veel slimmer benut kunnen worden.”
“We willen hun huis niet afpakken”
Michael benadrukt dat hij ouderen niets verwijt. “Ze hebben hun huis eerlijk gekocht en afgelost. Dat is knap. Maar het zou mooi zijn als ze iets willen terugdoen. Veel ouderen roepen dat jongeren ‘niets meer willen’, terwijl wij juist wél willen — we krijgen alleen de kans niet.”
Hij pleit voor een overheidscampagne die duidelijk maakt wat ‘blijven zitten’ betekent. “Veel mensen staan er niet bij stil dat je iemand anders letterlijk de kans op een gezinsleven ontneemt door in een veel te groot huis te blijven wonen. Als we daar open over praten, kunnen we elkaar helpen.”
Ouderen: “Wij hebben ook weinig opties”
Niet alle ouderen voelen zich aangesproken. Veel van hen geven aan dat er simpelweg te weinig geschikte seniorenwoningen zijn. “Waarom zou ik kleiner gaan wonen als er niets beters is?” zegt een 72-jarige uit Amersfoort. “Ik wil best kleiner, maar niet naar een flat zonder lift of balkon.”
Michael begrijpt dat. “Het is een kip-en-ei-verhaal,” zegt hij. “Maar zolang we niets veranderen, blijft alles vastzitten. Er moet meer gebouwd worden voor ouderen zodat zij kunnen doorstromen, en dan kunnen wij ook eindelijk verder met ons leven.”
“Geen luxe, alleen een kans”
Ondanks alles blijft Michael hoopvol. “Ik geloof dat het beter kan als we eerlijker naar de verdeling kijken. Iedereen gunt ouderen een fijn thuis, maar gun ons dan ook de mogelijkheid om te beginnen. We vragen geen villa, alleen een eerlijke kans om een toekomst op te bouwen.”