Een duidelijke kijk op senioren in het verkeer
Caroline is 29 en zegt waar het op staat: autorijden op heel hoge leeftijd moet je kritisch durven beoordelen. Ze snapt dat je je zelfstandigheid wilt houden, maar voor haar staat veiligheid op de weg altijd bovenaan. Ze ziet simpelweg te vaak dat oudere bestuurders voor risicovolle situaties zorgen. “Er is ergens een grens,” vindt ze. Vrijheid is mooi, maar niet als anderen daardoor niet veilig thuiskomen.
Waar haar zorgen vandaan komen
Haar standpunt komt niet uit de lucht vallen. Ze heeft meerdere keren op het nippertje een aanrijding vermeden doordat iemand voor haar onvoorspelbaar reed, laat reageerde of afstand en snelheid verkeerd inschatte. Steeds weer vraagt ze zich af: waarom vinden we dit oké? Waarom zou iemand van zeventig of tachtig per se zelf blijven rijden als de risico’s aantoonbaar toenemen?
Voorbeelden uit de eigen omgeving
Volgens Caroline kent bijna iedereen wel een buur, tante of opa/oma die eigenlijk niet meer soepel meedraait in het verkeer, maar toch blijft rijden. Vaak hoor je dan: “Ach, laat ze maar.” Maar wat als het misgaat, zegt ze. Wie draait er dan voor op? Ze snapt niet dat er geen strakkere regels of betere controles zijn, juist om ongelukken te voorkomen en discussies achteraf te vermijden.
Geen aanval op ouderen, wel realistisch blijven
Ze benadrukt dat dit niets met leeftijdsdiscriminatie te maken heeft. “Ik ben niet tegen ouderen,” zegt ze, “maar je lichaam verandert nu eenmaal. Reactiesnelheid, zicht en gehoor gaan achteruit als je ouder wordt.” Dat is geen kwestie van wil of karakter, het is gewoon biologie. Daar open over zijn is geen zwakte; het is juist verantwoordelijk richting jezelf en andere weggebruikers.
Leeftijdsgrens of veel strengere checks
Wat haar betreft komt er een heldere regel: na een bepaalde leeftijd niet meer zelf rijden, of in elk geval veel strenger toetsen. Nu is er een medische keuring vanaf 75, maar volgens Caroline schiet die vaak tekort. Ze hoort geregeld dat mensen zonder serieuze beoordeling gewoon mogen doorrijden. Dan is de vraag: wat is zo’n keuring waard als je niet echt test of iemand nog veilig kan deelnemen aan het verkeer?
Elk jaar testen op daadwerkelijke rijvaardigheid
Haar idee: zodra je de 70 aantikt, elk jaar een echte check. Niet alleen een formulier of standaardtest, maar een stevige beoordeling van zicht, gehoor, reactievermogen en praktische rijvaardigheid. Denk aan een korte testrit met een examinator, oefeningen voor noodsituaties en een objectieve evaluatie. Daarmee voorkom je volgens haar veel gevaarlijke momenten en bied je duidelijkheid, ook voor familie die zich zorgen maakt.
Waarom dit zo gevoelig ligt
Wat haar blijft verbazen, is hoe heftig de weerstand soms is zodra dit onderwerp op tafel komt. “Alsof je iets vreselijks zegt als je pleit voor extra veiligheid,” aldus Caroline. We slikken flitspalen, strengere regels voor beginnende bestuurders en harde campagnes tegen afleiding. Waarom dan geen maatwerk voor oudere bestuurders, bij wie de risico’s zichtbaar toenemen? Sommige vrienden zijn het met haar eens, maar merken dat veel mensen bang zijn om ouderen tegen de borst te stuiten.
Tijd voor een eerlijk gesprek en verantwoordelijkheid nemen
Caroline wil vooral dat je dit bespreekbaar maakt. Merk je dat je minder zeker rijdt, wees eerlijk en regel alternatief vervoer. Dat is niet alleen veiliger voor jou, maar ook voor iedereen om je heen. Haar wens is simpel: ontspannen de weg op kunnen en erop vertrouwen dat iedereen achter het stuur het echt aankan. Veiligheid eerst, dat is toch niet meer dan logisch?
