Voor veel mensen is de oprit gewoon een handige plek om hun auto neer te zetten of om bezoekers te laten parkeren. Maar voor Kees, die 64 jaar is, betekent de oprit van de buren iets compleet anders. Hier staat namelijk altijd hun enorme caravan geparkeerd. Het is niet zo dat dit alleen tijdens de zomer gebeurt; nee, deze reusachtige caravan staat er het hele jaar door. Voor Kees, die elke dag vanuit zijn huis dit enorme ding ziet, is het inmiddels een grote bron van ergernis geworden.
Toen de caravan er voor het eerst stond, dacht Kees dat het tijdelijk zou zijn. Misschien hadden de buren even geen andere mogelijkheid of zou de caravan snel weer weggaan. Maar weken werden maanden, en nu, bijna een jaar later, lijkt de caravan een vast onderdeel van de straat te zijn. “Elke keer als ik op mijn oprit sta, zie ik die caravan weer,” zucht Kees. “Het blokkeert mijn hele uitzicht en verpest echt de uitstraling van de buurt.”
Kees heeft geprobeerd een gesprek aan te gaan met zijn buren. Hij vroeg voorzichtig of ze van plan waren de caravan ergens anders onder te brengen. Hun reactie stelde hem echter teleur: “We willen de caravan niet steeds verslepen. Dit is veel handiger.” Kees wist niet wat te zeggen. Hij begrijpt dat een caravan groot en lastig te verplaatsen is, maar moet het daarom echt het hele jaar in het zicht blijven staan?
Het probleem gaat verder dan alleen het uitzicht; het neemt ook veel ruimte in beslag en zorgt voor een benauwd gevoel in de straat. De oprit van de buren ligt direct naast de zijmuur van zijn huis, dus heeft hij vanuit zowel de woonkamer als de keuken constant zicht op het gevaarte. Voor Kees voelt het alsof hij naar een betonnen muur kijkt in plaats van een open straat. Hij vindt dat opritten bedoeld zijn voor kort gebruik en niet als permanente parkeerplaats voor zulke grote objecten.
Hij denkt nu na over wat hij zou kunnen doen. Hij heeft al gekeken of er buurtregels of gemeentelijke voorschriften zijn over het langdurig parkeren van caravans in woongebieden. Hij vraagt zich af of hij opnieuw met zijn buren moet praten om hen vriendelijk te vragen een andere oplossing te vinden. Maar hij voelt zich gevangen: hij wil geen ruzie met zijn buren, maar het idee dat hij nog jaren tegen die caravan moet aankijken, bezorgt hem kopzorgen.
Kees’ Dilemma
Hoewel hij snapt dat mensen hun caravan graag dichtbij willen houden en dat het stallen vaak duur en onhandig is, vindt hij dat het straatbeeld voor iedereen prettig moet zijn. Voor hem draait het om wederzijds begrip en hij vraagt zich af waarom zijn buren dat niet lijken te snappen. Moet hij het toch nog een keer bespreken, of is het tijd om zijn zorgen bij de gemeente neer te leggen?
Wat denk jij? Heeft Kees gelijk in zijn frustratie over de caravan, of is dit gewoon onderdeel van het wonen in een woonwijk? En heb je misschien tips voor hem hoe hij dit probleem kan aanpakken? Deel hieronder je mening, Kees kan wel wat advies gebruiken.
