De internationaal gevierde performancekunstenaar Marina Abramović staat bekend om werk dat je recht raakt en soms schuurt. Tijdens een live performance bedacht ze iets eenvoudigs maar gedurfd: een minuut lang zwijgend een volslagen onbekende in de ogen kijken.
Bezoekers konden tegenover haar gaan zitten en ervaren hoe het is om iemand aan te kijken zonder woorden of afleiding – puur, menselijk contact.
Een onverwachte wending
Alles liep z’n gangetje, tot er een man tegenover Marina plaatsnam die haar duidelijk van haar stuk bracht. Rond 1 minuut en 30 seconden gebeurde iets wat niemand zag aankomen: Ulay, Marina’s vroegere grote liefde, schoof aan.
Al meer dan 30 jaar hadden ze elkaar niet gezien. Hun relatie sloot destijds op een dramatische, symbolische manier af: ze liepen vanaf twee kanten over de Chinese Muur naar elkaar toe, namen afscheid en vervolgden ieder hun eigen pad.
Een ontmoeting vol emotie
Op het moment dat Marina Ulay aankeek, was de spanning meteen voelbaar. Haar gezicht verschoof van geconcentreerd naar diep geraakt. Ze probeerde door te gaan met de performance, maar haar ogen vulden zich met tranen en een voorzichtige glimlach brak door. Het publiek voelde het mee – emoties borrelden overal op.
Waarom dit zo binnenkomt
Eenvoud: één minuut stil zijn en elkaar aankijken, en toch ongelofelijk diep.
Herinneringen: wat Marina en Ulay samen hebben meegemaakt, geeft het moment gewicht en kracht.
Universele emotie: liefde, verlies en verbondenheid – je herkent er altijd iets van jezelf in.
Wat begon als een kunstexperiment, groeide uit tot een wereldwijd gedeeld moment vol menselijke emotie. De blik tussen Marina en Ulay laat zien dat stilte soms meer zegt dan woorden, en dat sommige banden – hoe lang geleden ook – altijd een bijzondere plek houden.
