Tegen de tijd dat Amalie Jennings dertig werd, had ze aan den lijve ervaren hoe rauw het leven kan zijn. Ze vocht jaren met zelfafwijzing en voelde zich vaak een vreemde in haar eigen lichaam. Alles verschoof toen Sean in haar leven kwam. Een onschuldig chatberichtje tijdens het gamen werd het begin van een compleet nieuwe wending.
Kleutertijd getekend door pesten
Als peuter kwam ze snel aan, en haar moeder zocht hulp bij de dokter. Wat Amalie echter het scherpst is bijgebleven, is hoe het pesten al op de kleuterschool begon. Als vierjarige werd ze al nagewezen en uitgelachen om haar gewicht. Het idee dat iedereen naar haar keek, is ze nooit helemaal kwijtgeraakt.
Zelfbeeld onder vuur
Met de jaren werden de opmerkingen gemeener en groeide haar schaamte met de dag. Ze bleef hangen in strenge, kritische gedachten over haar uiterlijk en vermeed spiegels zoveel mogelijk. De pijn zat ook in de kleine dingen: kleding kopen voelde als een strijd. Omdat kindermaten niet pasten, moest ze vroeg naar de vrouwenafdeling, terwijl klasgenoten de nieuwste kindermode droegen.
Onzichtbaar in verhalen en media
In boeken, films en series vond ze zichzelf nauwelijks terug. Lichaamsvormen zoals de hare kwamen zelden in beeld, en als dat al gebeurde, was het vaak als grap of stereotype. Dat maakte haar gevoel van buitenstaander zijn alleen maar groter.
Liefde achter een controller
De ommekeer begon toen Amalie, geboren in Denemarken, via een PlayStation-game in gesprek raakte met Sean, een Brit. In het begin dacht ze dat hij ouder was en zomaar met een jonge vrouw wilde kletsen, maar hij bleek net zo oud als zij. Ze praatten urenlang, zonder dat uiterlijk centraal stond. Pas later gingen ze videobellen. Amalie schaamde zich voor haar onderkin, maar Sean bleef haar met dezelfde warmte benaderen.
Van maatjes naar partners
De vriendschap werd steeds intenser, en beetje bij beetje werd duidelijk dat er meer speelde. Amalie strooide met subtiele hints, soms via korte Facebookberichtjes. Sean dacht eerst dat ze iemand anders bedoelde, tot Amalie het helder zei: ze was verliefd. Het mooiste was dat hij dat gevoel deelde, ondanks de 500 kilometer tussen hen.
Samen, ondanks het commentaar van buitenaf
Niet veel later verhuisde Amalie naar Engeland om bij Sean in te trekken. Hun band bleek sterk, maar de omgeving was dat niet altijd. Wildvreemden vroegen bot: waarom zou een slanke man met haar willen zijn? Of hij misschien een fetisj had? Sean was daar duidelijk over: hij hield van háár als persoon, niet van een getal op de weegschaal. Toch eisten die oordelen soms hun tol. In 2019 verbraken ze het contact met Seans vader, zonder in details te treden.
Haar stem voor zelfliefde
Amalie gebruikte haar platform om vetfobie te benoemen, vooral in de zorg, en om zachtheid voor jezelf te promoten. Wat ze haar jongere zelf zou meegeven? Verspil je leven niet aan zelfhaat. Een ander lichaam is niet automatisch een slecht lichaam. Je kunt blikken en opmerkingen niet altijd stoppen, maar je kunt wel leren dat ze je niet hoeven te slopen. En ja, er bestaan mensen die jou én je lichaam liefhebben, precies zoals je bent.
Waarom shamen niets oplost
Je kunt iemand motiveren om gezonder te leven zonder te vernederen. Bodyshaming is nog steeds wijdverbreid en helpt niemand vooruit. Het maakt mensen kleiner en onzekerder en werkt vaak averechts. In plaats van verandering te stimuleren, vergroot het de afstand tot jezelf en wakkert het oude pijn aan.
Een laatste afscheid en een nalatenschap die blijft
In 2019 ging Amalies verhaal de wereld over en raakte het talloze mensen. Op 15 juli 2024 is ze overleden, pas 30 jaar oud. In het bericht bij haar overlijden stond dat “Malle” vredig is heengegaan. “Geliefd en gemist,” stond er, met de troostende woorden dat als je een ster ziet fonkelen, zij je toewuift. Het bericht werd namens Sean, Mam, Pavia en Pia gedeeld.
Wat we van haar kunnen meenemen
Zelfs critici zien vandaag dat de liefde tussen Amalie en Sean bleef staan en anderen hoop gaf. Haar leven was kort, maar haar boodschap blijft luid klinken: kies voor vriendelijkheid, voor jezelf en voor elkaar. Laten we haar eren door een wereld te bouwen waarin iedereen zich gezien, geaccepteerd en gewaardeerd voelt. Heel veel sterkte voor Sean en haar familie.
