Je ziet een kerel met een woeste baard, slordig haar, een zwierige mantel en ogen die groot staan van de verbazing — alsof hij zojuist in een vreemde tijd is gedropt. Hij oogt als een sprookjesmagiër, maar z’n manier van doen heeft ook iets grappigs. Het brengt je vast op gedachten aan een fantasyfilm, jeugdtelevisie of een half-vergeten cultfavoriet.
Wie is deze zonderlinge man? En hoe komt het dat hij eruitziet alsof hij zo uit de middeleeuwen is weggelopen?
Het is ‘m: Catweazle!
De man op de foto is Catweazle, een zonderlinge magiër uit de Britse tv-serie met dezelfde naam uit de jaren zeventig. Geen klassieke “filmster”, maar dankzij acteur Geoffrey Bayldon groeide Catweazle uit tot een cultfavoriet op televisie — ook hier in Nederland.
Catweazle is een tovenaar uit de middeleeuwen die door een mislukte betovering per ongeluk in de twintigste eeuw belandt. Hij staat voortdurend versteld — en behoorlijk bang — terwijl hij probeert te aarden in die nieuwe wereld, die voor hem aanvoelt als pure toverkunst. Zo noemt hij telefoons “telligrafonen”, heet stroom “elektrickery” en lijkt werkelijk alles een raadsel.
De serie sloeg aan bij zowel kinderen als volwassenen, dankzij de mix van humor, fantasie en het ontwapenende onbegrip van Catweazle voor alles wat modern is. Zijn kreten zoals “Salmydalor!” en “Shinyshine!” gingen een eigen leven leiden.
Catweazle is al lang niet meer alleen een grappig typetje — voor een hele generatie staat hij symbool voor jeugdsentiment en betoverende avonturen. Herkende je ‘m meteen, of dacht je aan iemand anders?