Martijn is 32 en heeft al vier jaar een relatie met Joanne. Hij is dol op haar, maar hij heeft er genoeg van. Niet door vreemdgaan, ruzies of geldproblemen. Nee, het draait allemaal om tofu.
Continu moe en bleek
Joanne eet geen vlees, vis of kip. Eigenlijk niks wat ooit leefde, en dat al sinds hun eerste afspraakje.
Martijn vond het eerst wel leuk, een vrouw met idealen. Maar nu ligt ze om de zoveel tijd ziek thuis, onder een dekentje met een thermometer naast zich.
Ze ziet er bleek uit, is voortdurend moe en haar weerstand lijkt wel van papier te zijn. “Soms lijkt ze wel een wandelende vitaminepil met een Netflix-account,” zegt Martijn op een cynische toon.
Vlees is niet de vijand
Martijn denkt dat haar eetpatroon de boosdoener is. “Je hebt gewoon vlees nodig. Voor je afweer, energie, huid, echt voor alles.”
Hij stelde vaak voor om weer eens vlees te eten. “Begin met kip. Of in ieder geval bouillon.” Maar Joanne houdt voet bij stuk.
“Ze zegt dingen als: ‘Ik ben geen kerkhof voor dode dieren.’ Maar ondertussen struikelt ze bijna van de trap af.”
Van gezelligheid naar spanning
Voor Martijn gaat het niet alleen om gezondheid, maar ook om sociaal gedoe. “Elke keer als we gaan barbecueën met vrienden, krijg je gezeur en moralistische verhalen.”
Hij geniet van zijn snack aan een satéstokje, terwijl zij kritiek uit over haar schotel met kikkererwten. “Ze bederft elke sfeer als er vlees op tafel komt.”
Samen koken is ook al verleden tijd. “Ik wil een lekker stoofpotje maken. Zij komt aan met tempeh en een bezorgd gezicht.”
Een relatie met regels
Volgens Martijn gaat de relatie steeds meer over wat er juist niet gegeten wordt. “Het voelt alsof ik in een relatie zit met haar eetgewoontes in plaats van met haar.”
Hij past zich al jaren aan. Geen vlees in haar keuken. Geen biefstuk als zij erbij is. Geen grapjes over varkens.
Maar van haar kant? Geen enkele toegeving. “Zelfs toen ze bloedarmoede had, bleef ze koppig. ‘Dan slik ik liever pillen dan dat ik vlees eet,’ hield ze vol.”
Liefde of een frikandel?
Martijn heeft nog steeds gevoelens voor haar, maar zijn irritatie groeit. Hij mist niet alleen vlees, maar vooral: wederzijds respect.
“Liefde gaat om geven en nemen. Zij neemt het vlees weg en geeft schaamtegevoelens ervoor terug. Dat is geen gelijkwaardige relatie.”
Hij overweegt serieus om de relatie te beëindigen. “Ik wil geen partner die ziek wordt van haar principes. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie is voelbaar. “Als ik moet kiezen tussen haar of een gezellige avond met een frikandel? Dan weet ik het wel.”
Wat denk jij?
Is Martijn kortzichtig en intolerant? Of houdt hij zijn vriendin een spiegel voor? Moet liefde grenzen hebben als het gaat om gezondheid en plezier? Deel je mening.
