The NeverEnding Story (Die Unendliche Geschichte) is een Duitse fantasyklassieker uit 1984 onder regie van Wolfgang Petersen. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Duitse auteur Michael Ende, maar wijkt op meerdere punten af van de roman. Hij groeide uit tot een van de meest herkenbare fantasyfilms van de jaren tachtig en maakte wereldwijd indruk, mede door de spectaculaire visuele effecten en de onvergetelijke titelsong van Limahl.
Het verhaal
Centraal staat Bastian Balthazar Bux, een teruggetrokken jongen die gepest wordt en zijn toevlucht zoekt in verhalen. Op een dag stuit hij op een mysterieus boek met de titel The NeverEnding Story. Terwijl je met hem meeleest, beland je in Fantásië, een betoverend rijk dat wordt bedreigd door een allesverslindende kracht: Het Niets.
De jonge held Atreyu krijgt de opdracht om het rijk te redden en krijgt onderweg steun van mythische wezens, onder wie de goedhartige geluksdraak Falkor. Gaandeweg leert Bastian dat hij zélf onderdeel is van het verhaal en dat Fantásië alleen gered kan worden als hij durft te vertrouwen op zijn verbeelding en lef.
Productie
De opnames vonden grotendeels plaats in Duitsland en het project was destijds de duurste Europese filmproductie ooit, met een budget van ongeveer 60 miljoen Duitse mark. Wolfgang Petersen, eerder doorgebroken met Das Boot (1981), combineerde vernieuwende special effects, animatronics en miniaturen om de sprookjeswereld van Fantásië geloofwaardig vorm te geven.
Hoewel de film op het boek van Michael Ende is geïnspireerd, was de schrijver niet te spreken over de aanpassingen voor het witte doek. Volgens hem nam Petersen te veel creatieve vrijheid. Toch wist de film een groot publiek te raken en werd hij vooral omarmd door kinderen en tieners.
Muziek en themalied
De soundtrack werd gecomponeerd door Klaus Doldinger, met extra bijdragen van Giorgio Moroder. Het meest herkenbare nummer is de titelsong The NeverEnding Story, gezongen door Limahl, voormalig frontman van Kajagoogoo. Het lied werd een wereldwijde hit en is nog steeds onlosmakelijk met de film verbonden.
Ontvangst en nalatenschap
The NeverEnding Story ging in 1984 in première en groeide uit tot een internationaal succes. De mix van avontuur, emotie en fantasie wist miljoenen kijkers te raken. Figuren als de geluksdraak Falkor en de raadselachtige Kindlike Keizerin werden iconen van jeugdsentiment.
Het succes bracht twee vervolgen voort: The NeverEnding Story II: The Next Chapter (1990) en The NeverEnding Story III (1994). Die delen werden minder warm onthaald en haalden het niet bij het origineel. Toch bleef de film uit 1984 een publiekslieveling, vaak herhaald op tv en gekoesterd door meerdere generaties.
Een tijdloze fantasie
Ruim veertig jaar na de première geldt The NeverEnding Story nog steeds als een van de invloedrijkste fantasyfilms uit de eighties. Het verhaal viert de kracht van verbeelding, moed en hoop, en spreekt jong én oud aan. Dankzij de visionaire regie van Wolfgang Petersen, de innovatieve effecten en de memorabele muziek heeft de film een vaste plek veroverd in de filmgeschiedenis.
