Norma Edwards zegt dat ze meerdere keren klinisch dood is geweest. Twee keer, vertelt ze, maakte ze iets mee wat ze zelf een ‘trip naar het hiernamaals’ noemt. In een gesprek met Mirror legt ze uit dat ze telkens werd teruggestuurd met een boodschap die ze met de wereld moest delen.
Twee trips naar “een andere dimensie”
Volgens Edwards is ze in totaal drie keer klinisch overleden. Tijdens twee van die momenten belandde ze, naar eigen zeggen, in een andere dimensie. Daar werd ze opgevangen door wezens en daarna weer teruggestuurd naar het leven.
Haar kernboodschap, zegt ze, is dat het bestaan volgens haar niet stopt bij de dood: “Ik wil mensen duidelijk maken dat het doorgaat en dat sterven niet het definitieve einde is.”
Door de tunnel naar het licht
Norma beschrijft het als een tocht door een gitzwarte tunnel:
“Het was donkerder dan ik me ooit had kunnen voorstellen, maar bang was ik niet. Ik schoot vooruit met enorme snelheid, alsof het licht me voortduwde.”
Aan het einde van de tunnel zag ze kleuren “als een regenboog, maar anders dan alle tinten die ze ooit op aarde had gezien”. Dat smolt vervolgens samen tot fel wit licht. “Het was zo intens dat ik dacht dat het pijn zou doen aan mijn ogen, maar in plaats daarvan ging ik erin op.”
De eerste keer dat ze bijna stierf
Norma’s eerste ervaring gebeurde toen ze twintig was. Op weg naar haar werk zakte ze ineens in elkaar; later bleek ze een hartstilstand te hebben gehad door complicaties bij een niet-levensvatbare zwangerschap.
“Toen ik mijn ogen sloot, voelde ik geen pijn meer. Het volgende moment keek ik van bovenaf naar mezelf, alsof ik aan het plafond hing en keek naar wat er op de operatietafel gebeurde. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand reageerde.”
Tijdens de reanimatie voelde ze zich naar een andere plek getrokken.
“Doel niet gehaald”
Volgens Norma verscheen er iets dat leek op een groot scherm met drie kolommen: haar geplande leven, haar huidige leven en de uitkomst daarvan. Bij elke rij stond dezelfde conclusie: doel niet gehaald.
Daarna zag ze een rivier met daarachter talloze ‘vertrouwde zielen’, onder wie haar tante. Toen Norma dichterbij wilde komen, stapte haar tante juist terug:
“Ze zei dat ik niet mocht blijven en dat ik moest terugkeren met de boodschap dat het leven groter is dan wat we op aarde kunnen waarnemen.”
Een tweede keer, met dezelfde boodschap
Later in haar leven werd Norma opnieuw klinisch dood verklaard, dit keer begeleid door wat zij omschrijft als een “vrouwelijke aanwezigheid”, mogelijk een engel. Volgens haar kreeg ze weer te horen dat ze niet kon blijven omdat haar “missie nog maar halverwege was”.
Even daarna was ze weer terug in haar lichaam.
Verder leven met deze ervaringen
Sinds deze gebeurtenissen zet Edwards zich in voor mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt nu als begeleider bij stervensprocessen en vertelt dat de ziel volgens haar blijft voortbestaan.
“De dood is niet het einde,” zegt ze. “Bewustzijn gaat door.”