Eten bij toprestaurants: “Mijn man Pieter-Paul en ik zijn gek op uit eten gaan. We kiezen vaak een zaak uit de Michelin-gids; dan weet je dat je goed zit,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven dan thuis met de oppas. Zo’n menu van zeven gangen met een wijnarrangement is echt niks voor kleintjes, dus dat bewaren we voor ons twee. Even tijd voor elkaar. Terwijl de oppas met de kinderen een pizza deelt, genieten wij van een sterrenmenu. Iedereen tevreden.”
Lieve reacties
Hoewel de meiden het gezellig vinden met de oppas, vragen ze steeds vaker of ze mee mogen uit eten. “Kinderen van deze leeftijd meenemen naar een sterrenzaak zien we nog niet zitten, maar voor een lunch nemen we ze wel geregeld mee. Pieter-Paul en ik bestellen dan ieder twee gerechten en de kinderen prikken lekker mee. Meestal gedragen ze zich voorbeeldig. Laatst kregen we zelfs complimenten van de buren aan tafel omdat ze zo netjes en gezellig aan tafel zaten.”
Fristi en kleurplaat
Het gaat natuurlijk niet altijd soepel. “Onze oudste had laatst meteen een rothumeur toen we een eetcafé binnenliepen. Niks was goed en ze riep dat ze het ‘een super stom restaurant’ vond. Wij wilden het liefst door de grond zakken, maar de serveerster pakte het slim aan met een Fristi en een kleurplaat. Daardoor werd ze rustig en konden wij gewoon eten. Uiteindelijk heeft bijna niemand echt last van haar gehad.”
Kille blikken
Onlangs ging het toch weer mis, deze keer in een kleine bistro. “We kwamen binnen met speelgoed en iPads. Terwijl we de kinderen installeerden, merkten we al zure blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’ vroeg onze oudste nét te hard, terwijl een dame ons afkeurend bleef aanstaren. Ik deed alsof ik het niet hoorde en knikte vriendelijk, maar ze draaide haar hoofd weg en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Ik dacht alleen maar: wat een zure blik.”
Geen warm welkom
Rozemarijn en haar gezin voelden zich al snel niet op hun plek. “Ook het personeel had duidelijk geen zin in kinderen. Zelfs nadat we een flinke fles wijn van 95 euro bestelden, wilden ze niks kindvriendelijks van de keuken laten komen. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze kunnen iets van de kaart kiezen.’ Dat hebben we toen gedaan, maar onze meiden vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Het kostte ons veel moeite om ze te kalmeren, maar niks hielp. “Eerst tranen, toen geschreeuw en daarna lagen ze over de vloer te rollen. Geen enkel trucje werkte. Pieter-Paul is met ze naar de gang gegaan, en ik probeerde nog friet te bestellen. Wat er toen gebeurde, had ik niet verwacht… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. We hebben de rekening klaar. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een kelner bot. Ik heb het geld neergelegd, de dure fles in mijn tas gestopt en ben woedend vertrokken.”
Verontschuldigingen van de eigenaar
De volgende dag werd Rozemarijn gebeld door het restaurant met excuses. “De eigenaar had van zijn team gehoord wat er was gebeurd. Hij zei dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat we nooit zomaar de deur gewezen hadden mogen worden. We kregen het geld voor eten en wijn terug en hij bood ook nog een diner voor twee aan. Dat vonden we heel netjes van hem.”