Evelien (34) kookt van woede: “Hoe kan ze mijn dochter na schooltijd snoep toestoppen?!”
Evelien, 34, maakte onlangs iets mee dat haar stevig raakte. Een moeder van een klasgenootje nam haar dochter van zes na school mee naar huis. Wat ze totaal niet had zien aankomen: daar kreeg haar kind snoep. Voor Evelien is dat niet zomaar een klein akkefietje; het raakt haar precies in wat ze belangrijk vindt.
Deze betrokken moeder had vooraf een briefje met heldere afspraken meegegeven. Daarop stond precies wat haar dochter wel en niet mocht eten. Ze had er expliciet bij gezet dat snoep en andere zoetigheid niet oké zijn en ook vermeld welke drankjes wél konden. Ze doet dat omdat ze de gezondheid van haar kind heel serieus neemt en scherp wil houden wat er allemaal in dat kleine lijfje belandt.
De Impact van het Incident
Toen ze hoorde dat haar dochter toch snoep had gekregen, sloegen woede en frustratie meteen toe. Ze ging ervan uit dat haar regels gevolgd zouden worden, juist omdat die direct draaien om het welzijn van haar kind.
Volgens Evelien zaten de snoepjes die haar dochter kreeg vol ongewenste toevoegingen. “Beseft ze wel wat voor troep ze mijn kind heeft gegeven?” Dat maakt haar niet alleen kwaad, maar ook bezorgd over de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van haar dochter.
Respect voor Opvoedingskeuzes
Ze snapt niet hoe iemand zo’n duidelijke grens zomaar kan negeren. Voor haar gaat het niet alleen om gezond eten, maar ook om respect voor haar manier van opvoeden. Ze voelt zich gepasseerd en niet serieus genomen, waardoor haar vertrouwen in de andere moeder een flinke deuk heeft opgelopen.
Dit hele voorval laat zien dat ouders heel verschillend denken over wat gezond is. Ze dacht altijd dat anderen haar keuzes zouden respecteren, maar nu merkt ze dat dat geen vanzelfsprekendheid is. En dat doet haar echt pijn.
Een Leermoment
Voor de komende tijd hoopt ze op meer begrip voor de regels die ze hanteert. Ze blijft vastbesloten haar dochter zo gezond mogelijk op te voeden en verwacht dat de mensen om haar heen daarin meebewegen. Ze ziet dit als een les, voor zichzelf én hopelijk ook voor andere ouders in de buurt. Haar wens: een omgeving waar de gezondheid van kinderen vooropstaat en waar opvoeders elkaar steunen.
Conclusie
Dit gebeurde was een wake-upcall. Ze beseft nu dat niet iedereen dezelfde normen heeft als het om opvoeding en voeding gaat. Ondanks haar boosheid blijft ze doen wat volgens haar het beste is voor haar dochter. Ze hoopt dat ouders om haar heen voortaan meer begrip tonen. Uiteindelijk draait het maar om één ding: het welzijn en de gezondheid van de kinderen.