Manon is klaar met vrij rondlopende katten
In veel wijken is het heel normaal: katten die in hun eentje op pad gaan. Voor Manon (47) uit een rustige buitenwijk van Amsterdam is dat juist het probleem. Zij vindt dat katten, net als honden, niet los zouden moeten lopen. “Waarom zouden voor katten andere regels gelden?” zegt ze vastberaden. “Als je de risico’s bekijkt, is een lijntje helemaal niet zo vreemd.”
Wat er elke dag in de wijk gebeurt
Bijna dagelijks ziet Manon hoe katten zonder aarzeling tuinen inlopen, de straat oversteken of tussen de speeltoestellen belanden. “Het lijkt misschien onschuldig, maar dat is het lang niet altijd,” legt ze uit. “Ze schieten zo ergens achteraan, letten niet op verkeer en zitten zó in de penarie.” Het romantische beeld van de zelfstandige, ‘eigenwijze’ kat is volgens haar leuk, maar ook misleidend en soms gewoon gevaarlijk.
Een kattenfan met zorgen
Ironisch genoeg is Manon dol op katten. Al meer dan tien jaar woont ze samen met Sacha en Timo. Vroeger mochten ze lekker buiten rondstruinen. “Ik vond het prachtig om te zien hoe gelukkig ze daarvan werden,” vertelt ze. “Tot ik een paar keer dacht: dit gaat een keer mis.” Auto’s die nipt uitwijken, een aanvaring met een grote hond — het stapelde zich op.
Het keerpunt: een bijna-ongeluk
De echte ommekeer kwam toen Timo op de oprit van de buren in de problemen raakte. “Een hond stoof op hem af. Hij wist nog net weg te komen, maar mijn hart sloeg over,” herinnert Manon zich. “Daarna was het klaar.” Vanaf dat moment gingen haar katten alleen nog naar buiten met tuigje en lijn. In het begin leverde dat vooral verbaasde blikken op. “De buren dachten volgens mij dat ik doordraaide,” lacht ze. “Maar ik ben niet teruggekomen op die keuze.”
Eerst veiligheid: verkeer, andere dieren en mensen
Manon kan de gevaren zo opsommen: drukte op de weg, jagende of agressieve dieren, en helaas ook mensen die niet dierlief zijn. “Je ziet katten zó de straat over rennen. Het is wachten tot het misgaat,” zegt ze. “Je laat je hond toch ook niet los langs een drukke weg? Waarom zouden we dat bij katten wel normaal vinden?” Voor haar draait het niet om betuttelen, maar om verantwoordelijkheid nemen.
Gemengde reacties in haar omgeving
Niet iedereen wordt meteen enthousiast als je over kattentuigjes begint. Manon herinnert zich discussies met vrienden en familie. “De helft vond het overdreven, de andere helft snapte het direct. Ik hoorde vaak: ‘Katten hebben vrijheid nodig!’ Klopt — maar die vrijheid kun je ook veilig organiseren.” Een omheinde tuin, een kattenren of aangelijnd in een rustige straat: volgens haar zijn er genoeg manieren waarbij je erbij blijft en zicht hebt op wat er gebeurt.
Het tuigje aanleren
Sacha en Timo waren niet meteen fan van hun nieuwe outfit. “De eerste dag keken ze me aan alsof ik een flauwe grap maakte,” grinnikt Manon. “Maar na een paar korte oefensessies ging het prima. Nu racen ze door de tuin terwijl ik de lijn vasthoud.” Het grote verschil? Ze kunnen hun energie kwijt en hun nieuwsgierigheid volgen zonder zichzelf of anderen in gevaar te brengen. “En ik sta erbij, dus ik zie alles.”
Van buitenbeentje naar trend in opkomst
Manon merkt dat de blik van mensen verandert. “Soms word je nog nagekeken, maar steeds vaker krijg ik vragen: ‘Welk tuigje heb je? Hoe heb je dat aangeleerd?’ Steeds meer baasjes kiezen bewust voor gecontroleerd buiten zijn,” zegt ze. “Heel begrijpelijk. Het verkeer wordt drukker en er ligt meer rommel en gif op straat. Dat kun je niet negeren.”
Katten floreren met een afgebakend gebied
Volgens Manon past een duidelijk, begrensd leefgebied beter bij een kat dan veel mensen denken. “Ze doen het goed op routine, overzicht en voorspelbaarheid. Dat kan prima zonder eindeloos zwerven.” Ze wijst op risico’s zoals rattenvergif of ruzie met andere dieren. “Zorg je slim voor je dier en richt je de omgeving goed in, dan lever je niks in op levenskwaliteit. Vrijheid is wat anders dan los rondlopen.”
Het gaat om meer dan veiligheid
Voor haar raakt het gesprek over katten aanlijnen aan grotere thema’s: dierenwelzijn, plichtsbesef van baasjes en de invloed van huisdieren op de buurt. “Je voorkomt ongelukken, beperkt overlast en neemt je verantwoordelijkheid. Daar wint iedereen bij.” Manons conclusie is helder: “Ik wil dat mijn katten hun natuur kunnen volgen, maar dan zó dat ze oud, gezond en zorgeloos worden. Daar mag je als eigenaar best even bij stilstaan.”
