Jenny (36): “Iedereen om me heen gaat ervan uit dat ik per ongeluk zwanger ben geraakt na een Tinderdate en dat die gast niks met het kind te maken wil hebben, dus dat ik het in m’n eentje ga doen. Wat niemand weet, is dat dit precies is zoals ik het wilde.”
Misgelopen liefdes en verlangen naar een kind
“Liefde en ik, dat botst. Mijn eerste serieuze relatie begon toen ik negentien was en duurde tot mijn 27e. Toen kwam ik erachter dat hij al drie jaar iemand anders had. Ik was compleet gesloopt; alles wat ik voor me zag aan toekomst viel in duigen. Het heeft zeker een jaar geduurd voordat ik mezelf weer een beetje bij elkaar had geraapt.”
“Daarna heb ik eindeloos gedatet en met van alles en nog wat rondgehangen, maar niemand hield mijn aandacht langer dan een paar weken vast. Tot Milan opdook. Het mooie aan hem was dat híj mij achterna zat. Het voelde bijna als een sprookje, een ridder op een wit paard. Alleen had die ridder een stevige bindingsangst en een enorme hang naar avontuur.”
“Ik heb anderhalf jaar geprobeerd om het met hem te laten werken. Anderhalf jaar pieken van geluk en daarna keihard crashen, waarna ik hele weekenden niet uit bed kwam van ellende. En zodra hij weer iets van zich liet horen, hing ik weer aan hem als een verslaafde.”
Lastige keuzes en moeder willen worden
“Ik hield – eerlijk gezegd doe ik dat nog steeds – heel veel van hem, en ik weet dat het wederzijds was. Het deed hem ook pijn als zijn vrijheidsdrang mij raakte. Hij jaagde voortdurend nieuwe ervaringen na, wilde steeds op reis en leefde praktisch uit zijn rugzak. Zijn appartement zag hij amper. Als hij een paar dagen bij mij bleef en we een rustig, huiselijk ritme hadden, zag je hem letterlijk onrustig worden.”
“Hoe gek we ook op elkaar waren, we moesten ermee stoppen. We maakten elkaar kapot. Ik verlangde naar een gezin en stabiliteit, hij naar vrijheid en losheid.”
“De laatste, echt definitieve breuk is nu bijna twee jaar geleden en heeft diepe sporen achtergelaten. Ik ben klaar met relaties; ik blijf liever alleen. Ik kan me niet voorstellen dat er nog een man komt die mijn hart zo op hol laat slaan als Milan. Elke man die ik ontmoet, vergelijk ik met hem, en niemand haalt het.”
Onconventionele stappen
“Toch is die kinderwens er, en de klok tikt door. Ik heb lang zitten nadenken over wat ik moest doen. Alleen moeder worden durf ik prima, maar hoe zorg je er dan voor dat je zwanger raakt?”
“Een spermabank voelde te klinisch, en met een bekende donor en pipetten aan de slag gaan zag ik totaal niet zitten.”
“Moest ik dan maar een relatie beginnen met iemand die ik ‘wel oké’ vond? Dat had zo gekund; een avondje swipen en ik kon zo met twee of drie mannen afspreken. Toen viel het kwartje: waarom plan ik niet gewoon dat ik zwanger word van iemand die daar verder niets van hoeft te weten?”
“Mijn cyclus is superregelmatig, dus het is makkelijk te bepalen wanneer het beste moment is om seks te hebben. En in Amsterdam, waar ik woon, zijn er altijd genoeg toeristen op Tinder die je waarschijnlijk nooit meer terugziet. Dus ben ik dat pad ingeslagen.”
“In de derde maand was het raak: na een date met een Italiaan en een Amerikaanse toerist bleek ik zwanger. Van geen van beiden ken ik de achternaam en wie de vader is, weet ik niet. En dat hoeft voor mij ook niet.”
“Ik ben dolgelukkig met het jongetje in mijn buik. De manier waarop is allesbehalve fraai en ik weet dat ik dit kind een vader heb onthouden, maar ik ben vastbesloten dat ruimschoots goed te maken door voor tien van hem te houden.”