Ik ben Greetje, 67 jaar, en sinds kort met pensioen. Na ruim veertig jaar voor de klas in het basisonderwijs te hebben gestaan, wil ik eindelijk wat meer adem halen. Toch blijft één vraag maar rondzingen in mijn hoofd: hoezo moeten gepensioneerden nog steeds belasting aftikken? Je zou denken dat, na een leven lang werken en meedraaien in de maatschappij, het eens klaar is. Het voelt simpelweg scheef.
Als je met pensioen bent, voelt het alsof je je plicht allang hebt gedaan. Jarenlang alles gegeven en keurig belasting afgedragen. Dan hoop je dat er eindelijk wat financiële ruimte ontstaat. In de praktijk gaat er van mijn niet al te royale pensioen nog steeds een flinke hap naar de fiscus. Vaak denk ik: na zó veel jaren betalen mag het toch weleens ophouden. Het lijkt alsof de overheid blijft doorduwen, terwijl je niet veel meer te geven hebt.
Natuurlijk snap ik dat iedereen zijn steentje bijdraagt; dat heb ik altijd gedaan. Maar na een hele carrière lang belasting en premies ophoesten, wil je je oude dag zonder constante geldstress. Dat je gewoon kunt genieten van wat je hebt opgebouwd. Tegen vriendinnen zeg ik vaak: hier is echt niks meer te halen. En ze zijn het er meteen mee eens.
De druk op mensen met pensioen
Wat me het meest steekt: het lijkt alsof je als gepensioneerde voortdurend klem wordt gezet. Pensioenen stijgen al jaren niet mee met wat het leven kost. Ondertussen worden boodschappen en energie duurder, en daarbovenop betaal je ook nog belasting. Soms voelt het alsof er alles wordt afgeroomd wat er nog is. Laatst zei ik half grappend tegen mijn kinderen: ze scheren ons kaal terwijl er amper nog haren op zitten. Zij snappen mijn frustratie. Ze zien hoe ik soms moet schuiven om rond te komen.
Het doet pijn, want we hebben onze tijd en energie gestoken in werk, gezin en de gemeenschap. We hebben bijgedragen, en dan hoop je op een fase met wat rust, zonder telkens dat gevoel dat je financieel wordt uitgeknepen. Gewoon genieten, zonder dat geldzorgen de toon zetten.
Ik ben benieuwd hoe jij hiernaar kijkt. Is het logisch dat je na je pensioen blijft betalen, of vind je net als ik dat die druk eraf mag? Ik begrijp echt wel dat de overheid inkomsten nodig heeft, maar voor mij blijft het wringen. Na zó lang geven wil je ook eens iets terugzien.
Meningen zullen verschillen. Sommigen vinden dat iedereen naar vermogen moet blijven bijdragen, zodat het systeem eerlijk blijft. Voor mij voelt het toch anders. Waarom wordt er niet beter gekeken naar mensen die hun hele leven hebben gegeven? Waarom geen echte ruimte om onbezorgd van je oude dag te genieten?
Hoe zie jij de balans? Moeten gepensioneerden blijven meebetalen, en zo ja, waar ligt de grens? Of hoort er juist meer verlichting te komen? Laat vooral weten wat jij vindt; ik hoor graag andere perspectieven. Misschien helpt het me om er anders naar te kijken.