Uit eten in sterrenrestaurants: “Mijn man Pieter-Paul en ik houden ervan om lekker uit eten te gaan. Vaak kiezen we voor eetgelegenheden uit de Michelin-gids, want dan weet je dat het echt goed is,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven dan thuis met de oppas. Ze vinden een uitgebreid zevengangenmenu niet interessant, dus wij genieten daar samen van. Het is ook fijn om wat tijd voor onszelf te hebben. Terwijl de kids en de oppas pizza eten, smullen wij van een sterrenmaaltijd. Iedereen tevreden en gelukkig.”
Heerlijk ontvangen complimenten
Ondanks dat de kinderen het leuk vinden om een avondje met de oppas door te brengen, vragen ze steeds vaker of ze mee mogen uit eten. “Kinderen van deze leeftijd in een sterrenzaak zien wij nog niet zitten, maar voor lunches nemen we ze vaak mee. Pieter-Paul en ik kiezen dan ieder twee gerechtjes, en de kinderen doen gezellig mee. Ze weten zich meestal heel netjes te gedragen. Laatst kregen we zelfs een compliment van mensen aan een naburig tafeltje omdat de kinderen zo keurig en gezellig waren.”
Fristi en kleurboeken
Het loopt niet altijd op rolletjes. “Onze oudste werd laatst behoorlijk chagrijnig toen we een eetcafé binnenkwamen. Niets kwam in de buurt van wat ze wilde en ze riep dat het ‘een stom restaurant’ was. Pieter-Paul en ik wilden het liefst in de grond zakken, maar de serveerster had een handige oplossing met Fristi en een kleurplaat. Daardoor werd ze wat rustiger en konden wij rustig eten. Uiteindelijk heeft bijna niemand last van haar gehad.”
Nors kijkende blikken
Een tijdje geleden liep het tóch weer mis, dit keer in een knusse bistro. “Met speelgoed en iPads kwamen we aan. Bij het instaleren van de kinderen merkten we al felle blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg onze oudste iets te luid, terwijl een dame ons afkeurend aankeek. Ik negeerde haar vraag en glimlachte vriendelijk naar de dame, die daarop haar blik afwendde en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik.”
Niet welkom
Rozemarijn en haar familie voelden zich al snel niet op hun gemak in het restaurant. “Ook het personeel leek niet op kinderen gesteld. Zelfs nadat wij een dure fles wijn van 95 euro hadden besteld, wilden ze niks speciaals voor de kleintjes maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze mogen iets van de kaart kiezen.’ Uiteindelijk deden we dat, maar onze meisjes vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
De ouders probeerden van alles om hun kinderen stil te krijgen, maar zonder succes. “Eerst was er gehuil, daarna gekrijs, en vervolgens rolden ze over de vloer. Geen enkel trucje werkte. Pieter-Paul nam ze mee naar de gang, en ik deed een nieuwe poging om frietjes te bestellen. Wat er toen gebeurde, had ik niet verwacht… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. We hebben uw rekening klaar. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een ober bot. Ik legde het geld op tafel, stopte de dure wijn in mijn tas, en vertrok boos uit het restaurant.”
Verontschuldigingen van het restaurant
De volgende dag belde het restaurant Rozemarijn op om zich te verontschuldigen. “De eigenaar vertelde dat hij van zijn personeel had gehoord wat er was gebeurd. Hij zei dat meerdere gasten geklaagd hadden over onze kinderen, maar dat we nooit zomaar eruit gezet hadden mogen worden. Hij gaf ons het geld voor het eten en de wijn terug, en bood ons een diner voor twee aan. Dit vonden we heel netjes en correct van hem.”
