Joop, een man van 79, had zin in een avondje uit naar een restaurant in Amsterdam. Dat doet hij wel vaker en hij geniet er meestal van. Maar deze keer ging het anders dan hij had gedacht.
In plaats van een ontspannen avond met lekker eten, kwam hij in een onverwachte situatie terecht. Het begon allemaal bij binnenkomst in het restaurant.
“Ik was klaar voor een gezellige avond,” vertelt Joop. Hij keek uit naar een heerlijke maaltijd in een Amsterdams restaurant, zoals hij gewend was. Maar nog voordat hij goed zat, merkte hij dat er iets niet klopte.
Bij het vragen om een tafel werd hij begroet met een vriendelijke ‘Hello, how are you?’ Eerst dacht Joop dat het een grapje was, maar al snel bleek dat niet zo te zijn.
Gebrek aan communicatie
Joop, die zijn hele leven gewend is in Nederland gewoon Nederlands te spreken, voelde zich ineens alsof hij in het buitenland was. “Het voelde echt raar,” legt hij uit. Hij begon in het Nederlands te praten, maar de serveerster had geen idee wat hij zei. “Ze staarde alleen maar en reageerde niet.”
Het bleek dat niemand van het personeel Nederlands sprak. Toen hij vroeg of iemand hem kon begrijpen, kreeg hij weer een reactie in het Engels. Joop werd steeds gefrustreerder.
De blikken van de medewerkers herinnerde Joop zich nog goed. “Ze rolden met hun ogen en zuchtten, alsof ik hen lastigviel,” zegt Joop verbaasd. Terwijl hij alleen maar een maaltijd wilde bestellen, in zijn eigen taal.
Voor Joop, die gewend is om zonder moeite in het Nederlands te praten, was deze situatie onacceptabel. “Het leek alsof ze niet eens hun best deden om me te helpen,” vervolgt hij. “Ze lieten me gewoon aan mijn lot over, zonder enige moeite om me te begrijpen.”
Uitsluiting in eigen stad
Door deze ervaring voelde Joop zich buitengesloten en ongewenst. “Het leek alsof je daar alleen welkom was als je Engels kon,” vertelt hij verder. “Dat vond ik erg verdrietig.”
Hoewel hij begrijpt dat Amsterdam een internationale stad is en veel toeristen ontvangt, vraagt hij zich af waarom ze niet ook Nederlands kunnen spreken in een Nederlands restaurant.
“Waarom zou ik naar het buitenland gaan om Engels te praten?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet beide talen spreken? Engels voor de toeristen, en Nederlands voor mensen zoals ik?”
Joops ervaring wijst op een breder gevoeld probleem. Veel oudere Nederlanders, die hun hele leven gewend zijn hun moedertaal te gebruiken, merken dat dit niet meer vanzelfsprekend is.
“Het gevoel bekruipt me dat Nederland steeds minder van onszelf wordt,” klaagt Joop. “We moeten ons aanpassen aan het toerisme, terwijl dat vroeger andersom was.”
Deze ervaring heeft Joop diep geraakt. “Ik ga er niet meer heen,” zegt hij vastberaden. “Het ging niet om het eten. Eigenlijk heb ik niets besteld omdat ik me niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Joop legt hiermee een belangrijk punt bloot over de opkomst van internationalisering in steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms zwaarder lijkt te wegen dan de behoeften van de lokale bevolking.
Zijn verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we ons als wereldgemeenschap ontwikkelen, het belangrijk blijft om de lokale cultuur en taal te respecteren. “Vooral als we in Nederland zijn,” zegt Joop stellig. “Dan wil ik gewoon in het Nederlands kunnen praten.”
